Bibeltekst: Lukas 13,10-17
Dag: 26. sundag i treeiningstida III (= 4.s. i opb)
Kyrkje: Bryne
Dato: 17.11.2013
Tema: Kveldsgudsteneste. Salmebok 2013
Jesus lækjer ei kvinne på sabbaten
10 Ein sabbat underviste han i ein av synagogane.11 Der var det ei kvinne som hadde vore plaga av ei sjukdomsånd i atten år. Ho gjekk krokryggja og kunne ikkje retta seg opp.12 Då Jesus fekk sjå henne, kalla han henne til seg og sa: «Kvinne, du er løyst frå sjukdomen din.»13 Han la hendene på henne, og med ein gong rette ho seg opp og lova Gud.
14 Men synagogeforstandaren vart forarga fordi Jesus lækte på sabbaten, og han sa til dei som var samla: «Det er seks dagar til å arbeida på. Då kan de koma og la dykk lækja, men ikkje på sabbaten.»15 «Hyklarar», svara Herren. «Løyser ikkje kvar ein av dykk oksen eller eselet av båsen på sabbaten og leier dei ut så dei får drikka?16 Men her er ei Abrahams dotter som Satan har halde bunden i heile atten år, skulle ikkje ho kunna løysast av det bandet på ein sabbat?»17 Då han sa dette, måtte dei skjemmast, alle motstandarane hans. Men alle dei som var samla, gledde seg over alt det underfulle han gjorde.
Jesus lækjer ei kvinne på sabbaten
10 Ein sabbat underviste han i ein av synagogane.11 Der var det ei kvinne som hadde vore plaga av ei sjukdomsånd i atten år. Ho gjekk krokryggja og kunne ikkje retta seg opp.12 Då Jesus fekk sjå henne, kalla han henne til seg og sa: «Kvinne, du er løyst frå sjukdomen din.»13 Han la hendene på henne, og med ein gong rette ho seg opp og lova Gud.
14 Men synagogeforstandaren vart forarga fordi Jesus lækte på sabbaten, og han sa til dei som var samla: «Det er seks dagar til å arbeida på. Då kan de koma og la dykk lækja, men ikkje på sabbaten.»15 «Hyklarar», svara Herren. «Løyser ikkje kvar ein av dykk oksen eller eselet av båsen på sabbaten og leier dei ut så dei får drikka?16 Men her er ei Abrahams dotter som Satan har halde bunden i heile atten år, skulle ikkje ho kunna løysast av det bandet på ein sabbat?»17 Då han sa dette, måtte dei skjemmast, alle motstandarane hans. Men alle dei som var samla, gledde seg over alt det underfulle han gjorde.
Du ser ho heilt sikkert føre deg.
Krokrygga i 18 år. Bøygd til jorda. Smerte og kamp for å lyfta blikket, sjå verda og kunna smila inn i eit ansikt…
Ryggen bøygd og blikket naturleg ned, ikkje ut og opp.
Til og med når ho søkte Gud i synagogen, heldt eit mannssamfunn med dei fleste definisjonsmakter blikket hennar nede. Var det ikkje nok at ryggen var krum, så skulle hjarta i tillegg krympast i skam over å verta sett fri på ein heilagdag.
«Å hjelp meg du som hjelpa kan, du ser kor sårt eg strider». Ei bønn som Arne Garborg har gitt oss.
«Kyrie eleison, eg kjem med tome hender», salmen som Heidi Strand Harboe har gitt oss (Norsk Salmebok 2013 nr.438).
Alle gudstenestedeltakarar sitt bønnerop.
Det er enormt viktig å ha tekstar og ord som har dekning i livet vårt slik det faktisk er. Me må leva og tru ærleg! Me må få klaga vår nød. Me må få sanne ord på det som er vrangt i livet.
Kjenn etter litt. Kva er det som gjer ryggen bøygd og sender blikket ned? Blar du i salmeboka når dette kjem over deg? Får du gode tekstar å lena deg til? Får bekymring verta bønn? Får smerte verta lengsel? Får du lyfta blikket opp til Gud?
Det er sikkert lettast viss du merkar at han bøyer seg ned. At Jesus er bror. Lidande bror. At han kjem til deg. Mest litt overraskande, slik han kallar denne krokrygga og plaga kvinna fram i lyset. Ser ho der ho sit anonym og vekkgøymd utan status i det mannsdominerte samfunnet. Kallar ho fram, midt i sentrum av det som skjer, gjev henne den verdien ho var skapt til å ha. Ho vert lyfta fram og opp, til ho står der oppreist og fri, med rett rygg og lyfta blikk.
Det vert som orda som Heidi Strand Harboe har gitt oss så uendeleg vart og vakkert:
Gjennom ørsmå hol i dagen, får eg venda mine tankar,
ta eit lite steg til sides, søkja Herren, han som er,
gjennom tause, mørke bøner, gjennom lått og gjennom jubel,
leggja fram for Herren Kristus alt det livet som eg ber.
(Norsk Salmebok 2013 nr.460)
Me skal syngja Heidi sin salme om desse ørsmå hola i dagen. Og tru at dei er vegen til noko Jesus gjer med oss. At han rettar det krokrygga. Lyftar blikket. Så me ser andre fritt. Så me kan sjå opp og lova Gud utan å få krampe i kroppen. Han har løyst oss til å lovsyngja og takka. Slik me nå har fått ei heilt ny salmebok til, ja eit heilt liv til.
Men eg trur Heidi har rett. Me skal finna og ta imot desse ørsmå hola i dagen, bortom tid og rom og tanke! Då kjem Jesus og løyser noko som elles er krumt og bøygd og altfor jordvendt! Han vil retta ryggen vår, så me fritt kan sjå opp og ut, sjå Gud og kvarandre!
Bibeltekst: Lukas 13,10-17
Dag: 26. sundag i treeiningstida III (= 4.s. i opb)
Kyrkje: Bryne
Dato: 17.11.2013
Tema: Kveldsgudsteneste. Salmebok 2013
Jesus lækjer ei kvinne på sabbaten
10 Ein sabbat underviste han i ein av synagogane.11 Der var det ei kvinne som hadde vore plaga av ei sjukdomsånd i atten år. Ho gjekk krokryggja og kunne ikkje retta seg opp.12 Då Jesus fekk sjå henne, kalla han henne til seg og sa: «Kvinne, du er løyst frå sjukdomen din.»13 Han la hendene på henne, og med ein gong rette ho seg opp og lova Gud.
14 Men synagogeforstandaren vart forarga fordi Jesus lækte på sabbaten, og han sa til dei som var samla: «Det er seks dagar til å arbeida på. Då kan de koma og la dykk lækja, men ikkje på sabbaten.»15 «Hyklarar», svara Herren. «Løyser ikkje kvar ein av dykk oksen eller eselet av båsen på sabbaten og leier dei ut så dei får drikka?16 Men her er ei Abrahams dotter som Satan har halde bunden i heile atten år, skulle ikkje ho kunna løysast av det bandet på ein sabbat?»17 Då han sa dette, måtte dei skjemmast, alle motstandarane hans. Men alle dei som var samla, gledde seg over alt det underfulle han gjorde.
Jesus lækjer ei kvinne på sabbaten
10 Ein sabbat underviste han i ein av synagogane.11 Der var det ei kvinne som hadde vore plaga av ei sjukdomsånd i atten år. Ho gjekk krokryggja og kunne ikkje retta seg opp.12 Då Jesus fekk sjå henne, kalla han henne til seg og sa: «Kvinne, du er løyst frå sjukdomen din.»13 Han la hendene på henne, og med ein gong rette ho seg opp og lova Gud.
14 Men synagogeforstandaren vart forarga fordi Jesus lækte på sabbaten, og han sa til dei som var samla: «Det er seks dagar til å arbeida på. Då kan de koma og la dykk lækja, men ikkje på sabbaten.»15 «Hyklarar», svara Herren. «Løyser ikkje kvar ein av dykk oksen eller eselet av båsen på sabbaten og leier dei ut så dei får drikka?16 Men her er ei Abrahams dotter som Satan har halde bunden i heile atten år, skulle ikkje ho kunna løysast av det bandet på ein sabbat?»17 Då han sa dette, måtte dei skjemmast, alle motstandarane hans. Men alle dei som var samla, gledde seg over alt det underfulle han gjorde.
Du ser ho heilt sikkert føre deg.
Krokrygga i 18 år. Bøygd til jorda. Smerte og kamp for å lyfta blikket, sjå verda og kunna smila inn i eit ansikt…
Ryggen bøygd og blikket naturleg ned, ikkje ut og opp.
Til og med når ho søkte Gud i synagogen, heldt eit mannssamfunn med dei fleste definisjonsmakter blikket hennar nede. Var det ikkje nok at ryggen var krum, så skulle hjarta i tillegg krympast i skam over å verta sett fri på ein heilagdag.
«Å hjelp meg du som hjelpa kan, du ser kor sårt eg strider». Ei bønn som Arne Garborg har gitt oss.
«Kyrie eleison, eg kjem med tome hender», salmen som Heidi Strand Harboe har gitt oss (Norsk Salmebok 2013 nr.438).
Alle gudstenestedeltakarar sitt bønnerop.
Det er enormt viktig å ha tekstar og ord som har dekning i livet vårt slik det faktisk er. Me må leva og tru ærleg! Me må få klaga vår nød. Me må få sanne ord på det som er vrangt i livet.
Kjenn etter litt. Kva er det som gjer ryggen bøygd og sender blikket ned? Blar du i salmeboka når dette kjem over deg? Får du gode tekstar å lena deg til? Får bekymring verta bønn? Får smerte verta lengsel? Får du lyfta blikket opp til Gud?
Det er sikkert lettast viss du merkar at han bøyer seg ned. At Jesus er bror. Lidande bror. At han kjem til deg. Mest litt overraskande, slik han kallar denne krokrygga og plaga kvinna fram i lyset. Ser ho der ho sit anonym og vekkgøymd utan status i det mannsdominerte samfunnet. Kallar ho fram, midt i sentrum av det som skjer, gjev henne den verdien ho var skapt til å ha. Ho vert lyfta fram og opp, til ho står der oppreist og fri, med rett rygg og lyfta blikk.
Det vert som orda som Heidi Strand Harboe har gitt oss så uendeleg vart og vakkert:
Gjennom ørsmå hol i dagen, får eg venda mine tankar,
ta eit lite steg til sides, søkja Herren, han som er,
gjennom tause, mørke bøner, gjennom lått og gjennom jubel,
leggja fram for Herren Kristus alt det livet som eg ber.
(Norsk Salmebok 2013 nr.460)
Me skal syngja Heidi sin salme om desse ørsmå hola i dagen. Og tru at dei er vegen til noko Jesus gjer med oss. At han rettar det krokrygga. Lyftar blikket. Så me ser andre fritt. Så me kan sjå opp og lova Gud utan å få krampe i kroppen. Han har løyst oss til å lovsyngja og takka. Slik me nå har fått ei heilt ny salmebok til, ja eit heilt liv til.
Men eg trur Heidi har rett. Me skal finna og ta imot desse ørsmå hola i dagen, bortom tid og rom og tanke! Då kjem Jesus og løyser noko som elles er krumt og bøygd og altfor jordvendt! Han vil retta ryggen vår, så me fritt kan sjå opp og ut, sjå Gud og kvarandre!
