Er det ikkje rart at dei har slik drag på oss, desse forundringspakkane?
Nå ligg dei på lur i adventskalender, gøymt i kott og skap – eller ennå på ei handle- eller gjereliste.
Til den store dagen under juletreet. Forundringspakkane triggar.
Jula er full av forundringspakkar! I Brynekyrkja vert dei opna lag for lag. Konsertar før jul. Folkevandring til kyrkja på julafta. Lovsang og mysterium med musikk og song på høgt nivå første juledag. Og særleg i år: Asbjørn Arntsen sin store julemusikal som eg og mange gler oss veldig til den tredje adventshelga: «La oss gå like til Betlehem…» Kor, musikarar, sangarar og aktørar i felleskyrkjeleg løft. Det skal verta litt av ein forundringspakke for mange på Bryne.
Og i alt dette kan forundringspakkane frå Gud sjølv bli opna, lag for lag…
Forundringspakke nr.1:
Himmelens Gud grip inn i verda sin gang ved å koma til oss som eit lite barn.
I den grad me menneske ropar på Gud, vil me nå helst ha mektige inngrep som ryddar i rot og skaffar fred på jord. Det ligg utanfor vår fatteevne å ønskja oss ein Gud som stig ned og vedkjenner seg det sårbare livet me lever. Men det klaraste bildet me får sjå av Gud, er som det sårbare barnet som lever opp på andres kjærleik og som til slutt let seg såra til døde for oss på eit kors. Så nær er Gud! Så viktig var det å gjera heilt det me har slite sund! Så høgt er me elska! ”I dag er det fødd dykk ein frelsar…” Forundringspakke nr.1.
Forundringspakke nr.2:
Verda og livet har vorte litt annleis enn elles. Ein Gud nær livet set spor.
Slik har det vore frå dei første som fekk del i dette. Josef for eksempel. Mann med såra stolthet og knuste forhåpningar. Kva skal han gjera medan Maria sin mage på uforklarleg vis veks? Skal han styrast av skam og sinne? Skal han lytta til draumen om at dette er Guds forundringspakke? Ja, det skal han – og det gjer han! Med tillit og trufast ansvar vekker han Maria sin kjærleik og beskyttar barnet som sitt eige. På tvers av folkemeining, mannsideal og religiøse forskrifter. Han er ikkje den einaste. Ære vere den som tek imot Guds forundringspakke og gjev sine barn den beste gaven dei kan få: ubetinga kjærleik. Guds veg til fred på jord!
Forundringspakke nr.3:
”Den som leitar, han skal finna”.
Anten ein er gjetar på jobb nær ved, eller vismenn på reise frå det fjerne, eller slike som har alt og det er alt dei har. ”Lat oss gå til Betlehem og sjå dette som har hendt…!”
Kva med kyrkjebesøk i jula? Om kyrkja er skrøpeleg og mangellappane nokså åpenbare, så er velkomstvarmen likevel stor frå oss som ønskjer at konsertar og gudstenester skal opna vegen inn til det store underet og mysteriet. Velkommen! Det var vel ikkje så storveis i stallen heller, men det var der det heile var å finna. ”Alt var så som det var sagt dei!”
Gje Gud di bønn og kom og sjå. Ingen kan garantera opplevingar, me er så forskjellige. Men det står noko om at Gud er rik nok for alle. Den som leitar, han skal finna. La oss gå like til Betlehem!
Er det ikkje rart at dei har slik drag på oss, desse forundringspakkane?
Nå ligg dei på lur i adventskalender, gøymt i kott og skap – eller ennå på ei handle- eller gjereliste.
Til den store dagen under juletreet. Forundringspakkane triggar.
Jula er full av forundringspakkar! I Brynekyrkja vert dei opna lag for lag. Konsertar før jul. Folkevandring til kyrkja på julafta. Lovsang og mysterium med musikk og song på høgt nivå første juledag. Og særleg i år: Asbjørn Arntsen sin store julemusikal som eg og mange gler oss veldig til den tredje adventshelga: «La oss gå like til Betlehem…» Kor, musikarar, sangarar og aktørar i felleskyrkjeleg løft. Det skal verta litt av ein forundringspakke for mange på Bryne.
Og i alt dette kan forundringspakkane frå Gud sjølv bli opna, lag for lag…
Forundringspakke nr.1:
Himmelens Gud grip inn i verda sin gang ved å koma til oss som eit lite barn.
I den grad me menneske ropar på Gud, vil me nå helst ha mektige inngrep som ryddar i rot og skaffar fred på jord. Det ligg utanfor vår fatteevne å ønskja oss ein Gud som stig ned og vedkjenner seg det sårbare livet me lever. Men det klaraste bildet me får sjå av Gud, er som det sårbare barnet som lever opp på andres kjærleik og som til slutt let seg såra til døde for oss på eit kors. Så nær er Gud! Så viktig var det å gjera heilt det me har slite sund! Så høgt er me elska! ”I dag er det fødd dykk ein frelsar…” Forundringspakke nr.1.
Forundringspakke nr.2:
Verda og livet har vorte litt annleis enn elles. Ein Gud nær livet set spor.
Slik har det vore frå dei første som fekk del i dette. Josef for eksempel. Mann med såra stolthet og knuste forhåpningar. Kva skal han gjera medan Maria sin mage på uforklarleg vis veks? Skal han styrast av skam og sinne? Skal han lytta til draumen om at dette er Guds forundringspakke? Ja, det skal han – og det gjer han! Med tillit og trufast ansvar vekker han Maria sin kjærleik og beskyttar barnet som sitt eige. På tvers av folkemeining, mannsideal og religiøse forskrifter. Han er ikkje den einaste. Ære vere den som tek imot Guds forundringspakke og gjev sine barn den beste gaven dei kan få: ubetinga kjærleik. Guds veg til fred på jord!
Forundringspakke nr.3:
”Den som leitar, han skal finna”.
Anten ein er gjetar på jobb nær ved, eller vismenn på reise frå det fjerne, eller slike som har alt og det er alt dei har. ”Lat oss gå til Betlehem og sjå dette som har hendt…!”
Kva med kyrkjebesøk i jula? Om kyrkja er skrøpeleg og mangellappane nokså åpenbare, så er velkomstvarmen likevel stor frå oss som ønskjer at konsertar og gudstenester skal opna vegen inn til det store underet og mysteriet. Velkommen! Det var vel ikkje så storveis i stallen heller, men det var der det heile var å finna. ”Alt var så som det var sagt dei!”
Gje Gud di bønn og kom og sjå. Ingen kan garantera opplevingar, me er så forskjellige. Men det står noko om at Gud er rik nok for alle. Den som leitar, han skal finna. La oss gå like til Betlehem!
