Me treng orientering. For det er vanskeleg å finna vegen for tida. Men Jesusorda har fastpunktet langt fram og gjev veg i det vanskelege: “Sæle de som no græt! De skal le!” 

Far som ser sine søner, og døtre, med det kjærlege blikket, same om dei er heime, langt vekk, på veg heim, i Far sine armar, i fest eller kvardag, om det er kort tid, eller lenge og alltid, i heimen hos Far. 

Det er mykje i tida og mykje i eit liv me kan ta på veg for!  Men det er viktigare å ta i veg!  Bruka føtene. Gå. Gå det av seg. Gå noko nytt på seg. Oppsøkja. Leita. Vera på vandring, på ein veg som er god å gå, og mot eit mål som er godt å gå imot

Realistar er fine folk, men er det dei som opnar døra til draumar, til håp, tru og undring?  Er det derfor du tek dei så hardt, Jesus? 

Stein Ødegård

«I opphavet...» – Å lesa Første Mosebok i dag

Stein Ødegård

«I opphavet...» – Å lesa Første Mosebok i dag