Men pinse?  Noko nytt i det som var?  Til oss som har levd ei god stund og begynnar å modnast etter alt me har sett og erfart.  Og kom til kyrkja i dag, slik me ga kyrkja ein type tillit og plass då me vart konfirmerte.

Orda flyt ned åssidene. Innhaldet inn i hjartene. Meininga vidare gjennom landegrenser og århundre. Vår far i himmelen.  Ei bønn, kviskra i glede, ropt ut i naud og fare, summande i nattverdliturgien og ved sengekanten. 

​​​​​​​Det året de konfirmantar vart fødde, var mange hjarte i hundre.  Særleg over at de vart fødde!  Eller av at første iphone vart lansert! Mykje såg lyst ut, men uroen dukka fort opp rundt dykk, før de skulle parkera sutten...

Det ville vera ei ulukke for det kristne felleskapet om det var lukka og hermetisk for skepsis og tvil. Det ærlege i oss er ei av dei åpne dørene Jesus får koma inn gjennom.

Karen Margrete Mestad

Magnar Kartveit

Knut Holter

Lars Sigurd Tjelle